Kwestia mostu na jeziorze Pontchartrain
Reading Time: 3 minutesMost Lake Pontchartrain Causeway przecinający jezioro Pontchartrain w stanie Luizjana jest najdłuższym mostem w Stanach Zjednoczonych. Jego długość jest naprawdę spektakularna – przeprawa ma niecałe 25 mil długości i składa się z dwóch osobnych nitek łączących przedmieścia Nowego Orleanu z Mandeville leżącym po drugiej stronie jeziora Pontchartrain.
Zdaniem milionów ludzi na całym świecie niektóre z jego zdjęć ukazują autentyczną krzywiznę Ziemi. Obok absurdalnej teorii Eratostenesa oraz fałszywego rozumienia napięcia powierzchniowego most i linia trakcyjna na jeziorze Pontchartrain uchodzą za jeden z najbardziej namacalnych dowodów sferyczności Ziemi. Poniższy materiał obala to kłamliwe założenie chłodną kalkulacją, wyjaśniając aspekty optyczne i prawo perspektywy.
Jakże malutka musiałaby być kula ziemska, gdyby te zdjęcia ukazywały prawdziwą krzywiznę globu. Jeśli Ziemia ma w obwodzie 25 tysięcy mil (jak NASA i oficjalna nauka twierdzą), to na jeden stopień jej obwodu przypada 70 mil (25.000/360=70). Przybliż sobie skalę kątową 360 stopni i spróbuj odwzorować na niej proporcjonalną krzywiznę widoczną na zdjęciu.
Jeden stopień odpowiada 70-ciu milom. Mając na myśli most, mówimy o jednej trzeciej tego odcinka (zaznaczonej niebieskim kolorem). Tymczasem oni Ci wmawiają, że ten imponujący rogal ze zdjęcia ukazuje krzywiznę ziemską. Jak widzisz, jest to oczywista bzdura. Nawet gdyby Ziemia była kulą, nie uświadczyłbyś absolutnie żadnej krzywizny na tak niewielkiej odległości. Tym bardziej, że zdjęcie nie obejmuje nawet całego mostu, tylko jego część.
Gdyby wybrzuszenie, jakie widzisz na tym słynnym zdjęciu, było autentyczną krzywizną Ziemi, kula ziemska miałaby kilkaset mil w obwodzie. Nie byłaby więc kulą ziemską, ale kuleczką ziemską.
Skąd zatem bierze się obłość mostu na zdjęciu? Z perspektywy widzenia: zakresu ogniskowej obiektywu i kąta patrzenia kamery, które wyjaśnił Eric Dubay w zamieszczonym wyżej materiale. Poniżej wrzucam kilka innych zdjęć Pontchartrain Causeway. Poza niewielkim wzniesieniem dla statków i żaglówek jest to idealnie prosta konstrukcja, płaska niczym tafla wody, na której stoi.
Sferyczność Ziemi i heliocentryzm nie są nauką, tylko scjentyzmem – pełną bredni i sprzeczności fantastyką podszywającą się pod naukę. To rodzaj ateistycznej religii brutalnie tłoczonej dzieciom za pomocą przymusowej edukacji państwowej. Według tego skrajnie upadlającego systemu krzywizny Ziemi nie widać z wysokości 36-ciu kilometrów, bo to za nisko, ale widać ją z plaży lub długiego mostu na jeziorze. I nikomu ta absurdalna sprzeczność nie przeszkadza.
Jeśli siedzisz na plaży i wydaje Ci się, że obejmujesz wzrokiem krzywiznę wody na morzu (patrząc na wprost lub panoramicznie), to dzieje się tak wyłącznie dlatego, że ludzkie oczy wypaczają geometrię przestrzenną. Skoro więc chcesz postrzeganą wypukłość terenu utożsamiać z krzywizną Ziemi, musisz przygotować się na jej drastyczne pomniejszenie.
Ludzkie oko jest odpowiednikiem obiektywu o ogniskowej 50 milimetrów. Jest to ogniskowa przeznaczona do oglądania obiektów w bliskiej odległości. Nasze oczy nie zostały stworzone do precyzyjnego odwzorowania wielokilometrowych przestrzeni, a ich obłość powoduje permanentną iluzję postrzegania przestrzennego.
Podsumowanie
Słynne zdjęcie mostu na jeziorze Pontchartrain nie ukazuje żadnej krzywizny Ziemi tylko efekt iluzji optycznej powodowanej prawem perspektywy – konkretnie wypadkową ogniskowej obiektywu i odpowiedniego ustawienia kamery. Jest to przestrzeń optyczna, nie fizyczna.
Właściwa interpretacja otaczającej nas rzeczywistości wymaga rozumienia praw optyki: perspektywy widzenia, właściwości fizycznych światła, konsekwencji kątowej, wysokości obserwatora oraz odległości do obiektu. Więcej materiałów z kanału Rk D znajdziesz tutaj.
